මළහිරු බසිනා සැන්දෑවේ

මළහිරු බසිනා සැන්දෑවේ
අපේ මතකයන් මට සිහිවේ
නුඹේ සිනාහඩ හද පතුලේ
රෑව් පිළි රෑව් දෙනවා සොදුරේ

ආදර සයුරේ ජීවන වෙරළේ
අප තැනු මාළිග කිම ඉදිනූනේ
ප්‍රේමයේ මාළිග නොනිමිව බොදවී
සැගවී ගිය හැටි සඩරැළි අතරේ

මිහිරියි මතකය අප පෙර දවසේ
හැගුමන් තෙරපී හදවත වැලපේ
සමුගෙන ගිය නුඹෙ මතකය මතුවී
විසිරී යන හැටි රැළිසේ සයුරේ

තරු පොරොන්දු

හිරු මළදා එක සවසක
අපි තෙමුණා ඉනු කඳුළක
තනි තරුවක් සාක්ෂි ලෙස
අපි තැබුවා පොරොන්දුවක

සය වසරක ප්‍රේම කවට
තිත තැබුමට එකග බවට
තනි තරුවට ප්‍රකාෂ කර
අපි බැඳුනා පොරොන්දුවට

මල් පොකුරක් වගේ හිතට
දුක දෙන්නට නොහැකි කමට
තනි තරුවෙන් අවසර ගෙන
තිත තිබ්බා පොරොන්දුවට

සන්සාර චක්කරේ

මාවතේ කෙළවරේ සන්දියක් හමුවෙතේ
සන්දියේ මද්‍යයේ නැවතුමක් නම්නැතේ

සන්දියෙන් නවමගක පිවිසුමක් ඇරඹෙතේ
මාවතේ ජීවිතේ තවවරක් හැරවෙතේ

දිවිමගේ කෙලවරේ ජන්මයක් නිමවෙතේ
අන්තරා අඩවියේ පැවතුමක් හිමිනැතේ

සුහුඹුලේ ජන්මයක නවමගක් ඇරඹෙතේ
සන්සාර චක්කරේ තවවරක් කැරකෙතේ

බණ්ඩාරවෙලදී...

බණ්ඩාරවෙල ස්ටේසමේ
කෝපි ගෙන කැන්ටිමේ
කොළ පාට බංකුවේ
නුඹ සිටියි තනිකමේ..

කොළඹ යන දුම් රියේ
අවසාන මැදිරියේ
සිනා හඩ පතිරෙතේ
නුඹ බලයි කදුකරේ..

හපුතලේ කදුකරේ
මීදුමට හිරි පිපේ
සියොලගම හීතලේ
නුඹ ගැහේ තනිකමේ..

ඔහිය ලග වංගුවේ
ඇති අදුරු බිම්ගෙයේ
සින හඩ නැවතුනේ
නුඹ නෙවේ ගොළුවුනේ..

ගම්පොළින් බැස ගියේ
හිත අරන් පියැඹුවේ
කිම සොදුරු යුවතියේ
නුඹ දුරක සුළගසේ..

නොහැක තව මට..

ඇහි පිල්ලමක් යට
මෝරන කදුළු කැට
ඇසිපිය සැලෙන කොට
වැටෙනු නවතනු නොහැක තව මට..

කවි සිතුවිල්ලක් ලෙසට
නුඹ එනවිට හිතට
සිත්විල කියන කව
ලියා නිමවනු නොහැක තව මට..

සුළි සුළගක් විලස
නුඹ පියඹන කලට
විසල් පව්වක් ලෙස
වැතිර පසුවෙනු නොහැක තව මට..

හෙටත් හමුවෙන්නම්....

නුඹ හමුවෙන්න ආයෙමත්
මට ඉඩදෙන්න එන හෙටත්
යළි පිටවෙන්න බැරි කම්න්
තෙරපේවී සුසුම් පොදියක් හිතේ...

නුඹ හිනහෙන්න හෙට දිනත්
මට දුකදෙන්න එම වරත්
යළි ගිලිහෙන්න බැරි කම්න්
නලියාවී කඳුළු බිඳුවක් නෙතේ...

නුඹ නොපෙනෙන්න නම් තවත්
මට ගෙන එන්න කළුවරක්
යළි සිහිවෙන්න බැරි කම්න්
සැඟවේවී මතක සටහන් අපේ...

නුඹ පියඹන්න මා කෙරෙන්
මට සමුදෙන්න හෙට ඉතින්
යළි තනිවෙන්න බැරි කම්න්
වැළපේවී පුරුදු තනිකම මගේ...

ආලය වේ මනරම්

සිනා සරදම් කරයි
මැවෙයි හසරැල් ලතා
ඔබේ දෙනුවන් අගින්
හැගෙයි දහසක් කතා

පිපී පරවී නොයයි
දැනෙයි සුවදක් සදා
මලේ සුවදැති රොනින්
පිරෙයි ආලයේ නුරා

හිතේ සක්මන් කරයි
ගනියි නිදිලොව සොරා
ඔබේ දෑගිලි තුඩින්
නිවෙයි මහදේ විඩා

සිතේ සිතුවිලි නැගෙයි
ගලයි පන්හිද වෙලා
හදේ ගැඹුරුම තැනින්
ගෙතෙයි ප්‍රේමයේ රටා

නිමා නොවෙනා පැතුම්
ගලයි දෙහදක් පුරා
අපේ පෙම්බර හැගුම්
බිදියි තනිකම සදා

සමනලීට

මගෙ තනිකම මට නොදැනිම
සොරකම් කල සමනලී
මා තනිකර මට නොකියම
පිටමවී ගිය හැටී

තණ අග පිණි බිදු වියකෙයි
හිරු දුටු විට සමනලී
මගෙ කදුළැලි හැම වියකෙයි
දුටු විට ඔබෙ හස රැලි

රන් තරු හැම විට හිනහෙයි
පුන් පෝයට සමනලී
අමවකට වුව හිනැහෙමි
නුඹ සිටියොත් වී තුටී

නුඹ නැතිවී මම තැවුනෙමි
බොහො කලක් සමනලී
නොලබෙන දෙය නොම පතනෙමි
මට පසුතැවුමක් නැති

මිහි පොලොවට අපි හැමදෙන
හිමි වෙනවා සමනලී
පින් පවු මත යලි මිහිමත
උපදිනවා ඇති නිතී

සැඩ රැලි නැග රුදු වැඩිවෙයි
නිල් දියකද සමනලී
එතෙර වන්න මට හැකිවෙයි
මේ සසරෙන් දිග වැඩි